Hayat ,gidişlerin masalı bence... Ardından bakakaldığımız gidişler ... Hüzünlerle sevinçlerin raksı, aynalara yansıyan... Yüreğimizi titreten anılar. Derinlerden çekip çıkarmak gerekir onları. Hoyratça canımızı acıtsalar da...
Bir Eylül'de tanıştım tebeşir kokan gül ellerle.Öğretmenim ellerimden tuttu,hayatı gördüm gözlerinde.Çok farklı bir sevgiydi benimkisi.Sevgi,hayranlık,inanç,hepsi iç içe...
İlkokul öğretmenim sevgi dolu bir çağlayan gibiydi.Neşeli tavırları ,engin bilgisi, babacan yaklaşımı bizi hemen okula bağlayıvermişti.Mini mini yüreklerimizde her sabah heyecanla koşardık " "Türküz ,doğruyuz , çalışkanız ! " demeye.
Dersin arasına müziği serpiştirirdi öğretmenim.Saz çalar ,türkü söylerdi.Kültürümüzün otantik ve çağdaş yönleri en taze hatıralarımda beliriyor şimdi.Hatıralarımdaki notalar hala kulaklarımda, hala gönlümde.
Yeni tanıştığım Eylül kavrarken beni okuma- yazma telaşı giriyor araya. Öğretmenim gül ve tebeşir kokuyor.babaannemin masallarını anlatıyorum okulda. Hayata , hayatın acılarına anbean yaklaşıyorum.
İlk karnem annemin avuçlarında. Anneciğim olabildiğine gururlu,herkese beni anlatıyor durmadan. Kısacık mutluluklar geçiyor gözlerimden. Annemden büyük bir "aferin "
Günler aceleyle kovalıyor birbirini. Evde bir telaş yaşanıyor. Kardeşim ağlıyor durmadan ... Annem hastalanıyor.
Bir yavru kuş beliriyor içimde. Kanat çırpışlarını hissediyorum. Akmayan göz yaşlarım boğuyor beni. Annem gidiyor mu yoksa?
Annem beni ve kardeşimi bırakıp gidiyor. Nisan yağmurları ötelere çağırıyor onu. Reddedemiyor bu çağrıyı anlaşılan. Kardeşim ağlıyor durmadan... Ikinci dönem karnem benim kadar öksüz ellerimde.
Hep gökyüzüne bakıyorum artık... Annem nerelerde acaba? Bir gün döner mi diye bekliyorum,bekliyorum...Hayat ,gidişlerin masalı bence ...Ardından bakakaldığımız gidişler...

Gül ve tebeşir kokulu öğretmenim merhem oluyor yaralarıma. Annesiz çocuğun bakımsız saçlarını okşuyor,sevgi dolu yüreğini sunuyor bakışlarıyla.
Yıllar geçiyor birbiri ardından.Öğretmenim,sizin sevginizle atılıyorum peygamber mesleğine.
Uçuşuyor takvim yaprakları , sararıyor zaman.Rüzgar bir şey fısıldıyor hiç acımadan : Öğretmenin gitti buralardan...
Bir damla yaş süzülüyor yanaklarıma, en derin yaralarım kanıyor birden. Bir fısıltı uğulduyor kulaklarımda. Hayır, doğru değil , diyorum. Öğretmenim, uçtuğun semalarda ölümsüzsün biliyorum.
Şimdi baktığım gökyüzünde çığlık çığlığa kuşlar var. Bir çığlık da benden sonsuzluğa. Bir çığlık da benden apansız gidişlere. Yetişir mi gidenlere bu veda ? Bir öğretmenin kaleminden sevgili öğretmenine ulaşır mı Gül ve tebeşir kokusu? Umut tomurcukları öğrencilerimde şimdi.Umudum onlarda yeşerecek. Öğretmenimi hatırlayıp "Gül dikiyorum ellerimin değdiği yere-İlhan Berk- " Ve gönül kuşumu salıyorum ötelere
Sevgimi taşısın diye...
İlkokul öğretmenim Alişan Dönmez anısına...
( Sendikamın yarışmasına göndermiştim bu yazımı sanırım yıl 2008 di... İl ikinciliğine çok sevinmiştim ... )
Nüket Belsan Taşören