Ben söyleyince babaannem kadar tatlı olmaz ki masallar...
Ama birikti taaa içimde...
Dedem...
Divittârzâdeler ' denmiş...
Erzurum ' dan...
Subay olmak için askerî okul okumaya gelmiş İstanbul ' a...
Minik yüreği hep beklemiş demek aranmamış yıllar boyu , sadece miras başkasına gitmesin bize sat tarlaları diye gelince amcası, hiç tanımadığı insanlara satıp okulu bırakıp...
...
Çerkes kızı babaannemle kesişmiş yolları çok sonra...
İstanbul ' da...
Babaannem hazâ hanımefendi bir hatun kişi idi...Anlattıkları bazen Mesnevi ' de karşıma çıkar bazen başka tasavvufî bir metinde , hayrat ederim irfanına...
Balkan göçmeni annemler...
İzmir ' de babamla çok sevmişler birbirlerini...
Ve ben...

Her akşam uyumadan babaannemle sohbetlerimiz...
Sen öğretmen olacaksın inşallah, köylere beraber gideceğiz ( canım acı acı gülümsüyor orada) süt yumurta getirecekler yok parasını vermeden olmaz diyeceğiz...
Öğretmen olacaksın işte, okuyacaksın sen..

Şimdilerde kimse uzun uzun yazmıyor...
Masal falan da dinlemiyor çocuklar, çok üzülüyorum...
Yazmayı sevmiyor insanlar...
İki fotoğraf, biri selfie diğeri boydan...
Tamam...
Hem fotoğraf anlatmaz ki öyle her şeyi...
Hem...
"""Hangi resmime baksam ben değilim !
Yalandır kaygısız olduğum yalan...""
Okumak...
Okumak...
Gözüne yazık deditircesine okumak...
Bazen dinlemek dedemin Osmanlıca mektuplarını...
Kırgınlıklarını...
Alınganlıklarını...
Hastalığını...
Sana çeyiz yapıyorum uslu dur bak deyince çeyizin ne olduğunu bilmeden de uslu durmalarımı...
Herkes anne diye ağlarken düştüğünde...
Hani babam iki buçuk yaşındaki kardeşimle bizi bahçeye çıkarıp demişti ya artık sorup durmayın anneniz gelmeyecek bir daha hastaneden diye...
Okumak.
Beklemek...
Neyi beklediğini bilmeden...
Okumak güzelmiş şimdi düşünüyorum da sabretmek...
Ne güzelmiş tadına varmak satırların...
Ömer Seyfettin' lerin elinde büyümek...
Mehmed Âkif ' lerin...
Hem...
İnsta ' ya fotoğraf atmaya benzemez...
Ağır bi şeydir yaşamak!
Serüveni ciddidir cidden kiminin...

Nüket Belsan Taşören