Ruhumuzun kapkaranlık dehlizleri var evet Mephisto yardım eder hallac pamuğu gibi çıkarır atar ortaya bazen bunları , bazen yarasa gibi rahatsız olur gün ışınından gece çıkar gezinir, bazen gizli dehlizlerde sosyal medyada salınıp durur karanlık ruhuna eş ruh avlamaya canhıraş...
Sosyal medya, teşhircilik ve röntgencilik üstüne kurulu diyorlar... İlk bakışta çok irite eden sözler bunlar lakin yemek tabağını kaşığını terliğini paylaşmak tabi teşhircilik... Tartışmaya mahal yok artık bunları... Ruhun karanlık noktası işte itiraf edip kurtulmak şart... Bir de ilkokul arkadaşım ya da lisede platonik olarak beğendiğim çocuk bugün ne giymiş nereye gitmiş diye bakıyorsak o da röntgencilik oluyor yani tam anlamıyla gizli gizli gözetleme... Milletin özel hayatına papparazik bir bakış yani... Karşılıklı rıza olması "like" tuşları falan değiştirmez salt/ somut gerçeği... Eski çağlara oranla bir akıl hastası kadar sorunluyuz üstelik en normal sandıklarımız bile bu halde toplumda... Show yapma show yapma diye bir şarkısı vardı ya Nilüfer'in adeta dinleyince ters psikoloji gereği tatile gitsek köye gitsek veya hastaneye yahud parka showun dibine vuruyoruz... "Hastanede kaynının eniştesi rahatsız olduğundan endişeli hissediyor" dipnotuyla enine boyuna selfieler...
Kendini yalnız hissetmekmiş tüm bu beyhude gayretlerimizin sebebi... Aidiyet duygusu öyle de ya da böyle götürürmüş en iyisinden en kötüsüne oluşumlara insanı... Sosyalleşmek tanışıp kaynaşmak ya maksat... Ah neler, ne büyük parçalar koparıp alıyor ruhumuzdan...
Hani uzlet vardı ya eski dervişlerin çilesi...
Demir bir çarıkla yalnız olarak çıktıkları uzun yol... Orada yalnız O'nu ve kendilerini arama/ bulma çabası...
Canımız ne tatlı şimdi...
Hiç yalnız kalamıyoruz...
"Tatilde melankolik hissediyor ve kahvesini yudumluyor" selfielerimizden belli...
Hadi bütün bunları bırakalım bir tarafa şimdi de güzel bir teheccüd vakti camide bir selfie yapalım bir de dua iliştirelim ucuna...
Rabbim şifa versin en karanlık yaralarımıza...
Nüket Belsan Taşören