Hz. Musa'nın bir duası:" Ey rabbim ! Göğsümü aç, genişlet... İşimi kolaylaştır... Dilimde bulunan düğümü çöz de, anlasınlar beni...” (Taha Suresı: 25-28)

Sürekli konuşmuyor muyuz?
Hem konuşup hem yazıyoruz postmodern iletişim cağında sosyal medyada orda burda...
Anlayarak (!) hızlı okuma sertifikalarımız bile var kapı gibi...
Peki anlıyor muyuz birbirimizi? Hiç sanmıyorum... Kimse kimseyi, bir cemaat hemen yanındakini, beri siyasi parti ötekini, komşu komşuyu, velhasıl kimse kimseyi anlamıyor işte...
Laf kalabalığında kaybolmuşuz hepimizin derdi aforizma...
"Sollama beni sollarım seni" tarzı bomboş hem de...
İletişim müthiş bir ihtiyaç... Anlaşılmak da... Psikolojide şöyle deneyler yapıyorlar : Hiç dışarıdan uyaran verilmeyen insanların durumu falan... Sesli ya da görsel hiçbir uyaran yoksa... Yok sayma/ kaale almama en ağır işkencelerden... Delirtici... Öyle hissediliyormuş yani... Bu böyle... Minik bebek de balkondaki kedi de işitilmek istiyor kayıtsızlığa tepkili... Bundan sebep düçar olmak hep kötü alışkanlıklara, alkol,uyuşturucu, kafa dağıtmak adına kumara... Bomboş yere enerjilerini saatlerini harcayan meyhanelerde kıraathanelerde sıra sıra bekleşen vade dolduran insanlar...
Hani meşhur fıkrada var ya... İki adam barda içerken... Biri diğerine diyor ki :
-Senin hanım, yengemiz yani kızmaz mı eve geç gidiyorsun diye?
Hayır demiş arkadaşı ben evli değilim ki !
Adam hayretle:
- Peki evli değilsen eve niçin geç gidiyorsun öyleyse ?
İletişimsizlik büyük bir sorun işte kapılarımız hep duvar hep duvar... O duvarlara çarpa çarpa kırılıp dökülen yanlarımız... Bu yüzden ağır yaralıyız...
Evli değilsen eve niçin geç gidiyorsun diyen adamı evdeki anlamıyor demek ki, ne yapsın? İş yerindeki mobingi... Borcu harcı... Onun gündemi farklı... Farklı olması iyi aslında dinleseler birbirlerini... Evdeki de dışardaki erken gelmiyor diye mutlu... Çünkü ütüden yan komşunun yaramaz çocuğundan karşı komşunun yeni halısından söz etse biliyor ki anlaşılmayacak...
Hz. Musa ' nın duası hürmetine anlatabilmek anlaşılabilmek temennimiz...
Çünkü çoktandır Sait Faik ' in Hişt Hişt hikayesindeki o sesi duyamıyoruz evlerden kırlardan yollardan...

Hem Orhan Veli gibi gibiyim şu an tam da nasıl tercüman halet - i ruhiyeme :

"Ağlasam sesimi duyar mısınız...
Mısralarımda...
Dokunabilir misiniz...
Gözyaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel... Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu...
Bu derde düşmeden önce...
Bir yer var, biliyorum...
Her şeyi söylemek mümkün...
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum... Anlatamıyorum... "

Nüket Belsan Taşören