“Siyaset kutsaldır” dememe pek ilgi olmadığının farkında olarak tekrar ederim: Siyasetin fıtratî doğumuna —nefsini terbiye erdemine— dönüş hamlesi için müstesna bir cüret yoksa, bir toplumsal sorun kökünden çözülemez…
Bu ısrarımdan, bu istikrarımdan ve bu iddiamdan vazgeçemem!
Aynen iki gün önce Erdoğan'ın ortak tarihimize referansla ifade ettiği gibi:
“Gerek bölgedeki aktörler gerek bölge dışındaki aktörler öncelikle şu tarihi hakikatleri kabul etmek durumundadır. Irak ve Suriye'yi de içine alan coğrafyanın 1000 yıllık 1500 yıllık demografik gerçeklerini dikkate almayan hiçbir tasarrufun bölgede başarı şansı yoktur. Selçuklu idaresinde kaldığı 250 yıl ve Osmanlı idaresinde kaldığı 400 yıl boyunca bölgede yaşanan nispi huzurun gerisinde, demografik gerçeklere uygun yönetim tarzı vardır…”
Ve şu konjonktürel hakikatin kaçırılamaz fırsatını da —bu arada— herkese iddia ile haber ederim:
“Bölgesel aktörler”in bu hakikati ne kadar kabul ettiklerinden emin değilim. Ancak bölge-dışı aktörlerden ABD; son 40 yıl içindeki Ortadoğu'ya yaklaşım tarihinde ilk defa olarak, Türkiye ile bir-bütün Kürtleri Öcalan'a Bağlı Güçler üzerinden yek-bütün etme “siyasetine” gelmiştir.
Kimsenin kaşı-gözü için değil şüphesiz: Anadolu-Mezopotamya Türkleri ve Kürtlerinin olduğu gibi, bir küresel süper-güç olarak ABD de, rakiplerine karşı bir “Ortadoğu'da Beka” sorunu ile burun-burunadır çünkü.
Yıllarca “ABD barışan değil çatışan bir PKK ister” vakasını sıkça dile getirenlerdenim… Bütün yumurtalarını Fetullahçı “Bizim Oğlanlar” sepetine doldurduğu 15 Temmuz ertesinden bu yana, Çin-Rus-İran hattına karşı Ortadoğu'daki Küresel bekası sorunu ile yüz-üze geldi…
Ve bu bekayı Washington (aynen bizim gibi), bir yek-vücut Türk-Kürt birliğinde olduğunu göre-gelmektedir, 15 Temmuz “musibetinden” aldığı ders ile.
ABD “artık” Öcalan üzerinden Bir Türk-Kürt uzlaşmasına kapılarını açmıştır. Bunun Ortadoğu'daki kendi küresel projeksiyonuna “en-uygun” seçenek olduğuna vakıftır. Bu bir kazan-kazan-kazan seçeneğidir.
Darısı Türkiye'nin Erdoğan liderliğinin başınadır!
Dolayısıyla; son 40 yılda ilk defa “kazan-kazan” değil, KAZAN-KAZAN-KAZAN siyasetinde buluşma kaçırılamaz-lığı yakalanmıştır.
Çalışma alanı uluslararası ilişkiler olan Hakan Bey ve entelektüel birikimi gözden kaçırılamayacak olan yeni MİT başkanı, bu fırsat üzerinden Binyıllık tarihimizi YAŞAYARAK çalışamazlar ise, treni bize kaçırtırlar… Bu vebalin —ve akıbetinin— altında kimse kalkamaz.
Bütün risk/tehlike; Erdoğan Önderlikli Devletin “etraf aklı” çemberinin, bu kaçırılmazlığı yerel seçim öncesi güncelliklerin işgüzarlıklarına kurban etme ihtimalindedir…
Fakat gerçeklik şudur ki; Öcalan bu “kurbanlığa“ gelmeyecektir.
Sıkça “Bir Müslüman bir delikten iki kez sokulmaz” diye hatırlayıp hatırlatan Reis-i Cumhur buna ne kadar gelir, bilmiyorum?
Ali Kemal Özcan
11 Eylül 2023
