Davutoğlu'nun neden AK Parti'nin Başbakan adayı olduğunu; Kahire'nin sokaklarında yükselen "Türkiye" seslerini kendi kulaklarınızla duymadan, Saraybosna'da gençlerin yüzlerini Bosna'nın yanı başındaki Almanya'ya değil de Türkiye'ye döndüğünü kendi gözlerinizle görmeden, Davutoğlu isminin Moro'da, Malezya'da ve Arakan'da oluşturduğu heyecanı hissetmeden veya Suriyeli mültecilerin gözlerinde "Ensar" yurdu olan Türkiye'nin ne önem arzettiğini fark etmeden anlamanız mümkün değil.

Bu cümleler, popülist bir bakışın değil, Ahmet Davutoğlu'nun Başbakan danışmanlığı yapmaya başladığı günden beri "Stratejik Derinlik" coğrafyasında ilmek ilmek işlediği aktif dış politikayı İstanbul'un medya kulelerinden değil sahadan izleyen bir bakışın bakiyesi. İstanbul'daki medya kulelerinde oturan ve herşeye eleştirel bakabilme noktasında ciddi yeteneklerle donanmış gazetecilerin, Batılı ajansları ve gazeteleri takip ederek veya Batı merkezli düşünce kuruluşlarının analizlerini dikkate alarak yapacakları "Ahmet Davutoğlu" yorumlarının"Hayalperest", "Yeni Osmanlıcı", "Maceracı"gibi kelimelerle bezenmesi oldukça normal. Cumhuriyet tarihi boyunca hiçbir şey yapmamayı ve hiçbir riskle yüzleşmemeyi salık veren dış politika anlayışını bu kadar kısa sürede unutturan Davutoğlu vizyonu, anlaşmanın ve uyumun getirisine talip olduğu kadar olası anlaşmazlıkların da bedelini ödemeye talip. Hiçbir şey yapmayanın hata da yapmadığı doksan bir yıllık küçük devlet refleksinin yerini artık bölgedeki denklemin aktif bir değişkeni olan ve birşeyler yapan, oyun kuran dolayısıyla kısa vadede hatalar da yapabilen Türkiye'nin büyük devlet refleksi aldı.

Hatırlarsınız, Mavi Marmara saldırısı sonrasında CHP kurumsal kimliğinde mücessem olan küçük devlet refleksini temsilen eski büyükelçiler ve milletvekilleri "Eyvah. İsrail canımıza okuyacak." çaresizliğini stratejik olarak gerekçelendirebilmek için televizyon televizyon geziyorlardı. Tanzimat sonrası Osmanlı saray ve hükümet eşrafını saran "Böyle yaparsak Düvel-i Muazzama ne der, ne yapar?" kaygısı Onur Öymen ile yeniden vücut bulmuş değildi. Onur Öymen, İnal Batu ve diğerleri bu öğretilmiş çaresizliğin çocuklarıydılar sadece. Çok değil yüz yıl evvel bugün adı Libya olan Trablusgarp'ta savaşmamışız gibi yapmanın bir bedeli yoktu. Eğer böyle yapar ve Libya'da dünyanın bütün istihbarat örgütleri cirit atarken sen iç düşman algısına esir olursan zaten ödeyecek bir bedelin olmazdı. İşte Davutoğlu bu algıyı hem devlet aklı nezdinde hem de toplum nazarında yıkan adam oldu. Çıktı ve İsrail 72 saat içerisinde Türkiye'nin sıcak taleplerini karşılamazsa bütün seçeneklerin masada olduğunu söyledi. Akdeniz'in bir İsrail gölü olmadığını ve olmayacağını, Türkiye'nin artık İsrail küstahlığını sessizce seyreden bir hasta adam olmadığını sert bir yüzle anlattı.

Bununla sınırlı kalmadı.

Libya'da, Tunus'ta, Mısır'da, Gazze'de ve Irak'ta ne işimiz olduğunu soran eski Türkiye kalıntılarının tümüne yorulmadan cevap veren adam Ahmet Davutoğlu oldu. Sadece pratik bir cevaptan söz etmiyorum. "Hoca" ünvanının da hakkını vererek cevap verdi çoğu zaman. Koca koca milletvekillerinin bütün bunları nasıl bilmediğini sormadan anlattı. "Mavi Marmara hiç çıkmamalıydı." yaygarasına asla esir düşmedi mesela. Israrla İsrail'in uluslararası sulardaki saldırısının hukuksuzluğunu anlattı. Filistin'de ne işimiz olduğunu soranlara ısrarla Gazze'de son Osmanlı neferi ricat edişinin üzerinden yüz sene bile geçmediğini anlattı. Bir Filistinlinin sülbünü öğrenebilmek için Osmanlı arşivlerine baktığını ve hâlâ gözlerinin İstanbul'da olduğunu hiç yüksünmeden söyledi. Kudüs'ün hiçbir zaman İsrail toprağı olmadığını ve olmayacağını Meclis kürsüsünden bir Konyalı gibi değil bir Han Yunuslu gibi haykırdı. Irak'tan çekilirken geride ne bıraktığımızı bilmeyenlere Tarık Haşim'in neden Türkiye'de olduğunu bir bir anlattı.

Acizliği siyasi mazaret olarak pazarlamayı adet edinmişlere yalnız kalsak bile acze düşmemenin büyük devlet olmanın ta kendisi olduğunu Suriye'de uygulamalı olarak öğretti. Kısa vadeli çıkarlar karşılığı Suriye halkının taleplerini masada istediği fiyata satabilecekken Esed'e teslim olmayacak kadar onurlu bir duruşu tercih etti. Günlük çıkarların değil uzun vadeli bir stratejinin kazananı olmayı seçti.

Uzun uzun anlatırım daha sonra. Saraybosna'da bir Boşnağın neden kendisini 1992'teki gibi yalnız hissetmediğini, Arakanlı bir annenin İstanbul'un varlığını nasıl yeniden anımsadığını ya da Tora Cezaevi'ndeki bir İhvan üyesinin niçin Türkiye'nin duruşuyla gülümsediğini...

Evet, Davutoğlu; sadece Türkiye için değil Ortadoğu için de bir müjdedir. Çünkü Davutoğlu, yüz yıl önce ucu açık bırakılmış bir hesabı kapatmak için Mağrip'ten Malezya'ya kadar sinesi öfkeyle dolu herkese, İstanbul'un yeniden uzanan elidir.

Çünkü Davutoğlu, yeni Türkiye'nin olduğu kadar büyük Türkiye'nin de akleden kalbi ve hisseden aklıdır.

Emin olun, artık dünyada Somali'yi temsil eden bir lider olacak ve Somali için Somali'yi yok sayarak karar vermek isteyenlere "Somali'yi de temsilen buradayım. " diyerek, dünyanın beşten ibaret olduğunu savunanların ezberlediği herşeyi sakince eski dünyanın çöp kutusuna gönderecek.

Çünkü karşınızda sadece yeni Türkiye'nin değil yeni sınırların ve müstakbel Ortadoğu'nun da Başbakanı var.

Mübarek olsun.