Eski Türkiye'de gazete ve TV kanalları bu kadar çok ve çeşitli değildi. Ülkenin şartları ve o zamanki genel durumu çerçevesinde basın halkın haber alma merkezleri gibi değil de kurmaca haberler ile manipülasyona dayalı, algı üzerine itibar suikastları için kullanılıyordu. Bu nedenle de basın, demokrasinin güçleri arasında en ön sıralarda yer alıyordu. 
 
Siyasi partiler ve halk da bu durumu mecburen kabullenmişti. Çünkü her şey kâğıt üzerinde mükemmel gösterilse de siyasi partiler izin verildiği kadarı ile kuruluyor, dar bir çerçeve içersin de siyaset yapmalarına izin veriliyordu.  
 
Ambar-Hazine- boşaldığı zaman güya halkın seçtiği ama izin verildiği kadar yönetmesine müsaade edilen iktidara IMF ve benzeri uluslararası faiz lobilerinden diretme ile borçlandırılıyor ve acı mali reçeteler ile ambarın dolması sağlanıyor ve sonra da her on yılda bir askeri darbe oluyordu.  
 
Askerler sivil toplum kuruluşu olarak kabul edildiği için gazete patronları ile birlikte hükümetler kuruyor, hükümetler yıkıyordu. 
 
Siyasetin gündemi suni olarak kumandalı basın ve darbeli kalemler tarafından, halkın gündemi de dayatmaya dayalı olarak il, ilçe ve köyler bazında ise omzu kalabalıklar tarafından gammazcı yardımcı elaman olarak kullanılan, ağzı laf kalabalığı yapan, kişilik olarak karakteri gelişmemiş zavallı tiplerden oluşan çaycılar vasıtası ile dizayn ediliyordu. 
 
Alanın razı verenin razı olduğu, halkında canının derdine düştüğü için ülke mutlu azınlık tarafından kurulmuş düzenin çarkları ile al gülüm ver gülüm anlayışı ile idare edilip gidiyordu. 
 
Ne zamanki siyasetin Tonton Amcası Özal bu düzenin çarklarına çomak soktu ve sonrasında da Recep Tayyip Erdoğan'ın iktidara gelmesi ve iktidarda uzun süre kalması üzerine mutlu azınlığın sistemi teklemeye; gazete, TV kanal sayılarının artması ile birlikte bir de internetin devreye girmesi üzerine eskiden yatsıya kadar yanan mumlar yakılamamaya, yakılsa bile hemen sönmeye başladı… 
 
Eski Türkiye'yi güllük gülistanlık gösteren darbeli kalemler ve demokrasi adına darbeleri alkışlayan darbe kafalılar paniklemeye ve yanlış yapmaya başladılar.   
 
Darbeli kalemleri ile demokrasiden, hukuktan bahsedenler, ağızlarından saçılan köpükler ile Türkiye'nin ne kadar çağdaş ve demokrat olduğunu anlatanlar bu defa Türkiye'nin ne kadar çağ dışı olduğunu, hatta çete ve haydut devlet olduğunu söylemeye ve yazıp çizmeye başladılar… 
  
İsmi lazım değil.  Aslında ismi çok lazım da sonra “Hedef gösterdiler… Demokratik fikirlerini söylediği için linç kampanyasına uğradı” gibi beylik, kalıplaşmış kabak tadı vermiş manipülasyon taarruzlarına maruz kalmamak adına “Çalıyı dolanmak” tercihi ile “İsmi lazım değil” diye geçiştirmek en güzeli... 
 
İrtibat adresi Almanya'nın Köln'ü olarak gösterilen, Diyarbakır'da temsilciliği de olan bir gazetenin yazarı köşesindeki yazısının başlangıç paragrafında gözlerimizin içine sokarcasına koyu harflerle: “Türkiye medeni dünyanın, demokratik ülkeler liginin yüz karasıdır. Kötü örneğidir. Dünyanın gözünde çete devlet, haydut devlet kategorisindedir. Vizesiz Avrupa'nın bir parçası olmayı bırakın, vize için randevu alanların şanslı olduğu günlerdeyiz.” Diye hiç utanmadan sıkılmadan yazmış ve ismi lazım değil dediğim gazetede bunu yayınlamış… 
 
Yazının altına da bu satırları yazanı -nereden icap etti ve neden açıklama ihtiyacı duymuş ise-: “Anasının Rum, babasının Ermeni olduğunu ifade eden, T.C. kimlik ve -büyük ihtimal- sarı basın kartı sahibi gazeteci olduğunu da eklemeye unutmamış… 
 
Ne güzel İstanbul… Değil mi? 
 
Sorarsanız, aydın, çağdaş, ilerici, özgürlükçü; insan hakları ve bireylerin inançlarına saygılı… -istediğiniz kadar uzatabilirsiniz- Ama ifade ettiği saçmalama derecesindeki, tarih ve günümüz şartlarında hiçbir geçerliliği yansıtmayan saçma sapan fikirleri ile fahişeliği, “Hayat Kadını” güzelleştirmesi ile makbul gösterme gayreti gibi bir kılıf ile gerçekleri ters yüz etme gayreti ile aslı ve astarı olan iki yüzlü bir müsvedde suratın sırıttığı gerçeğini hiçbir şey gizleyemiyor…  
 
Dünyanın başka hiçbir ülkesinde yaşadığınız ve vatandaşı olduğunuz devlet ile ilgili böylesi ifadelerin yer aldığı bir yazıyı yazamaz, yazsanız bile yayınlayamazsınız ama bu satırları özgürce yazabildiğiniz Türkiye'yi medeni dünyanın, demokratik ülkeler liginin yüz karası olarak ve dünyanın gözünde de çete devlet, haydut devlet kategorisinde olduğunu ifade edebilecek kadar usta bir yalancılık manevrası ile suçlayacaksınız… Bundan da hiç sıkılmayacak ve utanmayacaksın… 
 
Pes yahu…! 
 
Devletine, milletine silah sıkan, uluslararası emperyalistlerin,  işbirlikçisi, taşeronu teröristlere ağzınızı açıp bir şey demeyecek, hatta sırtını sıvazlayıp,  destekleyeceksiniz; emanet oy alıp vereceksiniz, Dünya kamuoyunda onların savunuculuğunu ve avukatlığını yapacaksınız ama “İnsanı yaşat ki devlet yaşasın” kadim devlet anlayışı ile dünyanın her yerinde zülüm görenleri dil, din, ırk ayrım yapmadan  sahip çıktığı için güvenli liman olmuş, herkesin ülkesinden sınır dışı ettiği Yahudi'ye, Ermeni'ye, daha on birlercesine kucak açmış, ekmeğini aşını paylaşmış, yerini yurdunu açmış bir devlete teşekkür edeceğiniz yerde dönüp, hiç utanıp sıkılmadan,  çete ve haydut devlet diyeceksiniz.