Atatürk Üniversitesi ev sahipliğinde düzenlenen ve bu yıl çevrimiçi olarak gerçekleştirilen “Uluslararası Sosyal Bilimlerde Kadın Çalışmaları Sempozyumu” 24-25 Mart tarihlerinde gerçekleştirildi. Sempozyumda sözlü olarak sunulan tüm bildirilerin, ISBN numaralı sempozyum e-kitabında yayınlanacak olması bu alanda literatüre katkı sunması açısından ayrıca önemli. Toplamda 32 oturum olarak düzenlenen sempozyumun ikinci gününde ben de “The Anatomy of Women Rights as a Human Right Issue: The Case of Turkey” (Kadın Haklarının İnsan Hakkı Meselesi olarak Anatomisi: Türkiye Örneği) başlıklı bir sunum ile katılım sağladım. Sunumumda ülkemizde kadın haklarının evrimini, kadına yönelik şiddeti, kaldırılan türban yasağı üzerinden yaşanan mağduriyetleri ve hapiste olmak zorunda olan küçük çocuklu anneleri işleyen ve kadın mağduriyetini dünden bugüne irdeleyen bir çerçeve çizmeye çalıştım.

Günümüz dünyasında, kadına yönelik psikolojik, cinsel ve fiziksel şiddetin normalleştiği ve medyada yer bulmaktan öteye hukuki olarak tam olarak engellenemediği bir süreçten geçiyoruz. Kadınlar maalesef hala bir kesim tarafından eğitimsizliğe ve ekonomik bağımlılığa mahkûm edilmeye çalışılıyor. Bu, bazen kasıtlı bazen ise süregelen kemikleşmiş “değer” yargılarından kaynaklanıyor. Oysa ki, bu yargıların ne kadar çarpık olduğu gerçeği, eğitim sistemimizin iyileştirilmesi ve de manevi değerlerin toplumsal bazda daha da güçlenmesiyle ortaya çıkacak. Kız çocuklarının diri diri toprağa gömüldüğü bir devirde, kız çocuklarını omuzları üstünde taşıyan bir Peygamberin ümmeti olan bizlere yakışan, “kul hakkı” bilinciyle kadın-erkek demeden yaradılanı Yaradan'dan ötürü sevmek. Böylesi bir bilinci okul sıralarında veya üniversite kürsülerinde bireylere aşılamak ve zihinsel ve davranışsal kalıplarını değiştirmek hiç de kolay değil. Bu anlamda kadın ve erkek ilişkilerinin gerçek anlamına ulaşmak ve cinsiyete yönelik ayrımcılığı engellemek aileden başlayan bir eğitim ile mümkün.