"Siz bombaların, uçakların sesi diyorsunuz. Ben kanın sesini duyuyorum. Yerler kan içinde kucağımda bir amca vefat etti. Ayaklarımız kanın yoğunluğundan kayıyor. Perdeleri söküyorum kabinden, yerleri siliyorum. Yaralılar hastaneye giremesin diye herşeyi yapıyor vahşiler."

15 Temmuz'un kahramanlarından Erol Olçok'un eşi ile konuşuyoruz. O günü en kanlı haliyle anlatıyor bize.

"Kanın sesi var" dedi ya Nihal Olçok. Che Guevara'nın iğrenç sözü geliyor aklıma: “Barut ve kanın keskin kokusunun zevkini aldığımda... itiraf etmek isterim ki baba, şu anda öldürmeyi gerçekten sevdiğimi keşfettim.”
15 Temmuz, kanlı darbe girişimi Che gibi, kana susamış, gözü dönmüş canavarların, FETÖ'nün eseriydi...

Kan ve barut kokusunun köprüyü sardığı gün, şehadete koşarak gidenlerden biri... Erol Olçok'u tanımayan, bilmeyen yok... Ak Parti'nin reklam kampanyalarının mimarı, Sayın Cumhurbaşkanımızın en yakın dostu, Çorum İmam-Hatip Lisesi, ardından İstanbul Üniversitesi Estetik ve Sanat Tarihi mezunu, R.Tayyip Erdoğan'ın basın danışmanlığını yapmış, Ak Parti'nin isminin oluşumunda ve unutulmaz sloganlarında en çok katkısı olan kişi..

Oğlu Abdullah da babası kadar cesur ve atılgan. Abdullah Tayyip'in isminin okullara verilmesi Nihal Olçok'u çok duygulandırmış. Mutluluğunu dile getirirken bir türlü geçmeyen hasreti de sözlerine yansıyor: "Abdullah benim içimdeydi bugüne kadar, bugün ben onun içindeyim. Hem şükrediyorum, gurur duyuyorum, hem de çok özlüyorum. Erol da Abdullah da benim arkadaşımdı. 19'umda doğurdum Abdullah'ı, onunla büyüdüm. "Arkadaşlarımın annesi gibi değilsin. Hiç sarma da yapmadın" derdi ama çok yakındık, arkadaştık onunla. El feneri kolleksiyonu vardı. Her gece bir el fenerini alıyorum elime, mezarlıklarında oturuyorum saatlerce, dersime, tezime çalışıyorum. Merak ederdim aramadıklarında. Şimdi eminim, rahatım, ordalar. Ama bir özlem var ya, işte o çok başka birşey. O geçmiyor, hergün artan, azalmayan şey...

Tartışma programlarına canım sıkılıyor bazan. FETÖ öyle büyük bir örgüt gibi anlatılıyor ki. Değil işte değil. 16 yaşındaki bir çocuk, oğlum, o dev zannedilen, sözde kossskoca örgütün oyununu bozdu. Bu millet, bu milletin çocukları bozdu.

Helal etmiyorum hakkımı asla. Boğaziçi Köprüsünde babasından, Erol Bey'den 200 metre gerideydi oğlum. Babası köprüye götürmek istememişti Abdullah'ı. Ama o "sen nereye ben oraya dedi ve bırakmadı peşini. "Erol Olçok vuruldu" diye dalga dalga oğluma doğru gelmiş sesler. Fırlamış öne doğru. Babasına yaklaşmak üzereyken bir zırh delici mermi de Abdullah'a sıkmışlar. O yumruklarını sıkıp sürünerek babasına doğru gitmeye davranınca bir mermi daha. Asla hakkımı helal etmiyorum. Ahrette Rabb'imden isteğim odur ki 'bu vahşileri bana bıraksın, ben buyur edeyim ateşe.'

Reis'in "yol arkadaşım" dediği Erol ağabeyimizi ve oğlu Abdullah Tayyip'i Nihal Olçok gece geç saatlere kadar anlattı. Ve o günü... 15 Temmuz'u tüm dehşetiyle yeniden yaşadık. Şehadet çok özel karakterde, yaratılışta insanlara nasip ediliyor, onu idrak ediyoruz. Davayı, canını hiçe sayacak kadar sahiplenmek. Hep koşmak, ardımda kim var kim yok diye bakmadan koşmak. "Dünya, dünyayı sevenlere kalsın, ümmet huzura kavuşsun, ezanlar hiç susmasın" deyip kurşunlara, belaya atlayıp gitmek...