İnsanların ne istediğini ben anlamıyorum. Sanırım hep bu sabahlardan. Güneşin ışığının gözüme gözüme girmesi. Bulut'un onu kapatmaması. Sabahları hep böyle oluyor.
Vazgeçmekten bile vazgeçiyor bazen insan.
Vazgeçildiklerine sayıyor. Diyorum ya sabahları böyle oluyor.
Nerede benim suyum, nerede benim toprağım, ben nereliyim. Sen de kimsin?
Açıkmıdır kapıları uzakların. Sığınmayız değil mi gökkuşağının altına. Herkeste bir alfa. Dünya çoktandır dönmüyor bu yöne, yönünü kaybetmiş olmasın. Aman aman..
Perişanlık diz boyu, daha yolun yarısına bile gelmemişken. Ahh ulan. Arızalandı yine kafam. Dur toparlayıp geliyorum.
İyim şimdi. Sen nasılsın, nasıl yaşadığın hayat pardon yaşayamadığın. İncitiyor mu?hala seni gevezeler. Alınma herkese böyle.
Ben, sen, biz, siz hepimiz aynıyız. Yanlış devir deyip'te gecemiyor ki insan. Tıkanıyor sular daha bulaşıkları yıkamadım. Kim bilir kaç yüzyıl sonra gelir. Nereden bileyim ben bilseydim kirletmezdim tabakları. Kaldık mı şimdi biz bu sınavdan. Aman Allah korusun.
Sen sana gel. Yağmur beklemez beni. O yağar ben tutamam. O biter ben yutkunamam. Gördün mü? Kurudu kasımpatım.