Siyasi partilerden çeşitli görevler için aday olanlar seçim atmosferi içinde bol keseden, hesapsız kitapsız verdikleri sözleri seçimden sonra genellikle unuttuklarına şahit oluyoruz.
31 Mart seçimlerinde verilen sözlerde diğer seçimlerdeki verilen vaatlerin akıbetine uğradı. Tepeden en alt kademeye kadar bütün politikacılar verdikleri sözleri seçimlerden sonra unuttular. Seçim öncesinde ağzından bal damlayanlardan seçim sonrasında eser almadı.
Meydanlarda “Seçimden sonra kimsenin işine son verilmeyecek” diye namus sözü verilmesine rağmen, belediye başkanlığı değişen yerlerde kanuna nizama ve insafa uymayan, hiçbir vicdanın kabul edemeyeceği işçi kıyımları yapıldığı haberlerini okuyor, yakın çevremizdeki belediyelerde ise bizzat şahit oluyoruz.
Partiler işçi çıkarma ve alımlarında uyguladıkları çifte standartlar ile bir birleri ile adeta yarış halindeler. Gözümüzün önünde gelişen bu hoş olmayan davranışlarda parti holiganlığı ile benim partimin işçi çıkardıysa normal, başka parti çıkarmış ise anormal olarak gösterilmesi ise, ilkesiz ve ikiyüzlü sergilenen tutumlar ile zalimi cesaretlendirmektedir. Böyle bir davranış kabullenilmese bile karşı çıkılmaması kişinin kendisine, çoluğuna çocuğuna ve topluma yaptığımız en büyük kötülüktür.
Kendi bölgemde olduğu için, doğrumu acaba diye şüpheye düşmediğim belediye başkanlığı el değiştirmiş üç ilçede işçilerin çıkarılması ile ilgili yaşanan tezatları örneklendirmek için paylaşmak istiyorum.
Biga Belediye Başkanlığı CHP'den AK Partiye, Çan ve Bayramiç Belediye Başkanlıkları ise AK Partiden CHP'ye geçti. Yeni seçilen başkanlar geçmiş dönemde alınmış Biga'da 23, Bayramiç'te 60 civarında işçiyi işten çıkardı. Çan'da ise yeni seçilen başkanın partisinin eski genlik kolları başkanı ve yandaşlardan 3 kişi işe alındı.
Aynı ilin iki ilçesinin birinde mensubu olduğu partisinin belediyesi tarafından işçi çıkarılmasını savunurken, 80 km uzaktaki diğer ilçede rakip parti tarafından çıkarılan işçilerin hakkını savunma gayretine girmesi trajikomik bir hal aldı. Bir insan ayni olayda bir ilçede yanlış dediğine diğer ilçede doğru diye savunulabilmesinin nasıl bir ruh hali ile yapılabildiğini anlamakta güçlük çekiyorum.
Seçmenler ikna olmasa da, siyasilerin her konuda olduğu gibi işçi çıkarılması ile ilgili iki ilçedeki işçilerin işten çıkarılmasındaki tezat durumlarına verilecek cevapları mutlaka vardır. Ancak evlerine gittiğinde aynı soruyu çocukları sorduğunda nasıl bir cevap verdiklerini gerçekten çok merak ediyorum.
Bu belediye başkanlarımız belki de, görev sürelerince çok iyi işler yapacaklardır. Ama saltanatları sona erdiğinde, işlerine son verdiği işçiler vicdanlarını hep rahatsız edecektir. Çıkardığı işçilerin yerine adamlarım diye aldığı işçilerden görecekleri vefasızlık ile Çan'da yeni seçilen başkanın liyakatten ziyade partilimiz diye işe aldığı iki işçinin rüşvet istedikleri ve istifa ettikleri duyuldu. Belediyeye yeni alınmış işçiler, belediyelerin çalıp çırpma yeri olduğunu zannettikleri için ellerine fırsat geçmiş iken biz niye yapmayalım düşüncesi ile kendilerini işe alanların ileride yaşanabileceklerin öncü habercileridir.
Bugün işçilerin işlerine son verenler, makam sarhoşluğu ve eyyamcılarının sözleri ile vicdanını rahatlatabilecektir. Ama sırf başka partiden diye kendi yandaşını almak için işten çıkardığı işçinin, eşi, akrabası ve çocuğu ile yüz yüze geldiği veya yalnız kalıp kendini muhasebeye çektiği zaman, vicdanen yaptığı zalimliğinin altında ezilecektir.
İşçi çıkarılması sadece örneklerini verdiğim, Biga, Çan ve Bayramiç'te yaşanmıyor. Ülke genelinde belediye seçimlerinde partisi değişen bütün belediyelerde durum üç aşağı beş yukarı aynı durumdadır. İşçileri çıkaran partinin A veya B olması hiçbir şeyi değiştirmiyor.
Belediye başkanının rahat çalışabilmesi için üst yönetim kadrosunu değiştirmesi ve kendi çevresinden ekip kurması normaldir. Ancak, sokakta çöp toplayarak evine üç kuruş götüren emekçiyi işinden edip, yerine kendi adamını alması kabul edilemez.
Olan güzel ülkeme ve insanlarına oluyor. Beş sene sonra, bu defa gün olup devran değiştiğinde, bugün arkadaşını işinden edip işe girenler, yarın beni işten çıkardılar diye feryat edeceğini unutulmamalıdır. Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın rahatlığı ile yapılanları görmezden gelip sessiz sedasız izleyenler de bu çirkefin içinde ya boğulacak ve neden engel olmadın sorusuna muhatap olacaktır.
Herkesin Hak'tan, Halktan yana tavır alması gerekirken, adam sendecilik anlayışı veya küçük menfaatler gereği siyasetin yalan rüzgârına kapılıyoruz. Ama yalan rüzgârı ile yelkenlerini şişirdiğimiz siyasetçilerin rüzgârı, fırtınaya veya kasırgaya dönüştüğü zaman şikâyet etmeye yüzümüz olmayacaktır.
