Sınırın Suriye tarafında süren bir yangın görüntüsü vardı geçtiğimiz ay haberlerde. Türkiye tarafında görevliler hazırlıklarını yapmışlar, yangının bu tarafa geçmesini engellemeye çalışıyorlardı. Yangın bu, sınır tanır mı?


Yanan ağaçlardan fırlayan çam kozalakları mermi gibi, yangını onlarca metre ileri taşır. Orman yangınını söndürürken kullanılan yöntemlerden biri karşı yangın çıkartmaktır. Kontrollü bir şekilde çıkartılan yangın, kontrolsüz yangını içine alıp durdurur.

Suriye bizim arka bahçemizdi. Yangın bütünüyle kontrolden çıktı. Türkiye'nin karşı yangını; yani muhalefete verdiği güçlü destek de yangını durdurmaya henüz yetmedi. Yangın sınırlarımızı aştı ve ilerledi. Foça'da patlayan bomba, Suriye'deki yangının bir parçası. Şemdinli'de PKK'nın iddialı kalkışması da öyle. Terörün karmaşık denklemini önümüze alıp şu soruyu soralım: Suriye'de devam eden iç savaş olmasaydı PKK Şemdinli'de halk ayaklanması provası yapar mıydı? İzmir Foça'da askerlerimizi hedef alan o bomba patlar mıydı? Bildiklerinizi gözden geçirip çok emin bir şekilde "hayır" cevabı veriyorsanız, bu sorunun peşinden gelecek ikinci sorunun cevabı çok açık değil mi? Türkiye'de terör olaylarında bir artış yaşanacak mı?

Terör, bir yerden birleşik kaplar gibi birbirine bağlanan; ama farklı katmanlarda farklı mekanizmalarla işleyen karmaşık bir cihaz. En büyük katman, terörden bezmiş olan Kürt'üyle Türk'üyle halkın kendisi. Şehit cenazelerini gördükçe, haberlerini okudukça kalbi sıkışan, terör olaylarını izledikçe lanetler okuyan geniş kitle. Terör, ana tema olarak bu büyük kitleyi canından bezdirerek amacına ulaşmaya çalışıyor. Terör, parti politikasının değişmez bir tartışma konusunda dönüşüyor. Devlet katında alınacak kararlar, halkın baskısı altına giriyor. Böylece terör, halkı bezdirerek devleti sıkıştırmış oluyor. İkinci katmanda, bu meselenin tarafları var. Kendisini "özgürlük savaşçısı" zanneden PKK militanı ve sempatizanı bir tarafta; dağda terörle mücadele eden yüksek motivasyonlu güvenlik görevlileri ve bu meseleyi Türkiye'nin bekası sorunu olarak görenler bir tarafta. En üst katta ise karar vericiler duruyor: Suriye'nin Muhaberat'ı, İran, Rusya servisleri ve bu tarafta elbette Türkiye'nin devlet birimleri ve tereddütler yaşayan Batılı diplomatlar ve siyasetçiler var. Arada terör üretim merkezi olarak çalışan bir PKK kurmay heyeti duruyor.

PKK zaman zaman bölgesel dengeleri zorlayarak, devletin kuşatmasını yarmaya çalıştı. Bir yıl önce İran'la çatışan PKK, bugün aynı ülkenin taşeronu olarak rol üstleniyor. Suriye'de durum umutsuz. Ama hazır gözler bölgeye çevrilmişken, bu fırsattan istifade PKK ispat-ı vücut ediyor. Suriye'de iç savaş bütün şiddetiyle devam ederken, Türkiye'nin başının terörle belaya girmesini kimler ister?

Peki PKK ne istiyor? Dün Esed'e destek veren, bugün önlenemeyen akıbetini görüp vazgeçen PKK, sadece terör kapasitesini artıracak bir fırsat görüyor önünde. Halkı canından bezdirecek, militanlarına moral verecek ve böylece asıl hesapta, masada yanına koyduğu silahı daha korkutucu gösterecek. Unutmayalım, masada elindeki silahla pazarlık yapmaya çalışan bir terör örgütü ile devletimiz müzakere yürütüyor. Namlusundan hâlâ duman çıkan bir silahın etkisini düşünün.

Bu sefer her zamanki gibi iyimser değilim. Yangın sınırlarımızdan içeri girdi. PKK, Türkiye'ye bir kan banyosu aldırarak, marifetlerini ispatlamaya kararlı. Suriye'de iç savaş sürdüğü müddetçe, PKK'nın bu stratejisi de sürecek. Şaşırmamak ve şok yaşamamak için hazırlıklı olmalıyız. Türkiye'nin terör saldırılarından emin olması için Esed'in gitmesi, Suriye'deki iç savaşın sona ermesi lâzım.

30 yıldır hep bildiğimiz, ezberlediğimiz kalıplar mı bunlar? Hayır değil. Türkiye, terör sorununda çok farklı bir noktaya geldi. Şemdinli'deki iddialı provayı başarısız kılan, PKK'nın umduğu ve beklediği halk desteğini alamaması oldu. Kürtler PKK'nın hesaplarına inanmıyor; yazılan senaryoda verilen rolü oynamayı reddediyor.

Yangın, evimizin ortasında. Ama bu sefer Kürt'üyle Türk'üyle yangını büyümeden elbirliğiyle söndürme umudumuz var.