Silivri’deki manzaralar, savcının tamamlamaya çalıştığı “esas hakkındaki mütalaa”nın hem özeti, hem de delili gibi. Yargıçlar alenî bir baskı altında.

Mahkeme salonu miting alanı gibi. Türkiye bu şartlarda Ergenekon’dan çıkmaya çalışıyor. Çıkacak mı? Davayı bu noktaya, yüzünün akıyla taşıyan yargıçların tavrı, adaletin hükmünü salondaki müsamerelere aldırmadan vereceğini gösteriyor. Mahkeme sadece bir davayı değil, bir dönemi sona erdiriyor. Ergenekon dosyası ile birlikte bir dönem kapanıyor.

Ümraniye’deki el bombalarının bulunması ile başlayan süreci hatırlayın. Dava açıldığında sesi çok çıkan bir koro, bu davanın on yıllarca süreceğini ve bitirilemeyeceğini öne sürüyordu. Neler neler söylendi? Neler neler konuşuldu? Savcılarla, yargıçlarla ilgili ne ithamlar ne iddialar ortaya atıldı. Televizyon kanallarında mahkemeler kuruldu, deliller kritik edildi, yargılamalar yapıldı. Sanıklar aklandı, mahkeme heyeti mahkûm edildi. Gazete köşelerinde kestirmeden aklama kararları verildi. Akla gelebilecek her türlü spekülasyon yapıldı. Yargılamaya her türlü müdahale edildi. Dava fazlasıyla siyasileşti. CHP, kendisini sanık sırasının önüne, avukat kürsüsüne yerleştirdi. Her türlü entrika çevrildi. Bugün “esas hakkında mütalaa”ya sıra gelmesi bile mahkeme heyeti adına başlıbaşına büyük bir başarı. Yargı, o kadar baskıya, yıldırma ve çarpıtma çabasına rağmen işini hakkıyla yaptı. Mütalaanın ve sonrasında mahkemenin kararının başlı başına bir adalet mücadelesinin eseri olduğunu hepimiz biliyoruz. Nümayiş yerine çevrilen mahkeme salonu, beklenen adaletin mahiyeti hakkında açık bir fikir veriyor.

Türkiye bir dönemi, yargıçlarının eliyle kapatıyor. Mazlumlar zalimlerden intikam almadılar. Kimse ihkak-ı hak peşine düşmedi. Kan davası güden olmadı. II. Mahmud’un yaptığı gibi Yeniçeri kışlaları topa tutulmadı. Bağımsız yargı, hukuku işletti ve bir sonuca vardı. Bu finali tarih, adalet ve sağduyu sahibi bir milletin, hukuk, demokrasi ve hürriyet içinde yaşayacağı geleceğin başlangıcı olarak kaydedecektir.

Tarih boşuna yaşanmıyor. Tecrübelerden ders çıkarmakta gecikirseniz geleceğiniz de kararıyor. Yüz yıl önce Balkan faciasını yaşadık. Vatan bellediğimiz toprakları terk ettik. Katliamlara maruz kaldık. Ağır hezimetlere uğradık. Tek sebebi askerimizin boğazına kadar siyaset batağına saplanmasıydı. Hükümet kurup, hükümet yıkan komitacılar Balkan çetelerine tek kurşun atmadan teslim oldular. Çöküş böylece kontrolden çıktı. Birinci Cihan Harbi, İstiklal Harbi derken neredeyse neslimiz tükeniyordu.

Ergenekon davasından çıkacak karar, bu davada yargılanan sanıkların çocukları ve torunları için bile emniyetli bir geleceğin, yaşanabilir bir vatanın ana sütunlarından birini oluşturacak. Bu ülkede artık hiç kimse elindeki silahla sağı solu tehdit edip iktidar peşine düşmeyecek. Darbe şartları oluşturmak için faili meçhul cinayetler işlenemeyecek, katliamlar yapılamayacak. Devlet içinde her otorite sahibi hukuka ve anayasal nizama harfiyen uyacak. Silivri, Ergenekon’dan çıkışın kapısı olarak hatırlanacak.

Türkiye, devlet içinde iktidar peşinde koşan ve kendisine emanet edilen silahı ve yetkileri kişisel çıkarı için kullanan çeteleri yargıladı. Aydınlanmayan köşe bucak bırakmadı. Artık hepimiz devletimizden eminiz. Çaresiz kalıp başka hukuklar, başka nizamlar arayanlar bile. Bu ülkenin birliğini, bütünlüğünü tesis etmek artık daha kolay.

Ergenekon, milleti sıkıştığı dar yerden çıkartacak bir efsane idi; karanlıkta bırakan bir kabusa dönüştü. Sonunda Ergenekon’dan gerçekten çıkmanın vakti geldi.