Türkiye bayrama, Van depreminin geride bıraktığı acı ve kasvetle girdi. Çevik bir devlet, inisiyatif sahibi, kolay organize olan müşfik toplum bu acıyı, bayramı gölgeleyen bir vicdan sızısına dönüştürmedi.


Herkes elinden geleni fazlasıyla yaptı. Yapmaya devam ediyor. Geriye Erciş'i il yapmak kalıyor. Erciş bir vilayet merkezi olur ve başında doğrudan inisiyatif kullanan bir vali bulunursa yaralar daha hızlı sarılır. Düzce örneği, bu konuda yol göstermeli. Düzce il yapılmasaydı, depremden sonra bu kadar hızlı kendini toparlayabilir miydi?

Asıl bayramı Türkiye, terörü sıfırladığı zaman yaşayacak. Peki terörün olmadığı bir gelecek mümkün mü? Mümkün olduğuna dair işaretler artıyor. Uluslararası konjonktür boyutu ortada: Beşşar Esed yönetiminin Suriye'deki geleceği ne kadar sağlam ise PKK terörünün Türkiye'deki saltanatı da o kadar muhkem. Bütün umudunu Esed'e bağlamış ve açıktan bu kanlı diktatörlüğe destek vererek kendine hami arayan PKK varlığını sürdürebilir mi? PKK'dan gelen resmî açıklamalar, süngülerinin düştüğünü ve yeniden çıkış yolu aradıklarını gösteriyor. PKK, 14 Temmuz'da Silvan saldırısı ile başlattığı savaşta umduğu hiçbir şeyi bulamadı. Bu yüzden 'savaşı biz başlatmadık' tezine herkesi inandırmak ve yeni bir eylemsizlik hali oluşturmak için son günlerde olağanüstü çaba harcıyor.

Başbakan'ın Barzani ile uzun görüşmesi sonrasında PKK'ya 'silah bırakma' çağrısı yapması, artık bu durumun mümkün olduğu evreye geldiğimizin kanıtı olarak okunmalı. Durup dururken söylediği 'kimse bizim güvenlik güçlerimizin silah bırakmasını bizden beklemesin' ifadesi, PKK-BDP kanadının ateşkes formülü olarak yeri geldiğinde tekrarladığı 'iki taraf da silah bıraksın' önerisinin bu sefer de yapıldığını gösteriyor. Silvan saldırısı ile kesintiye uğrayan barışa geri döneceğiz. Savaşta ısrar edenler eteklerindeki taşı döktüler, gittikleri yolun yol olmadığını gördüler. PKK ilk defa bu topyekûn sürdürdüğü savaşta, karşısındaki gücün bildiği-tanıdığı eski güç olmadığını, tecrübe ederek öğrenmiş olmalı. AK Parti hükümeti PKK'ya hassas, dengeli ve sağlam bir strateji duygusu ile karşılık verdi. Dikkat edilirse PKK ile savaşan bir devlet değil, silahı da siyasî stratejinin bir enstrümanı olarak kullanan bir akıl devredeydi. Ve ilk defa tek merkezden, koordineli yönetilen bir devlet cihazı operasyonları yürüttü. Devlet hukuk içinde kaldı, demokratik açılımdan sapmadı; aynı zamanda meşru sınırlar içinde silah kullandı.

Başbakan PKK'ya 'silah bırak' çağrısı yaparken, 'ret ve inkâr politikalarını tamamen ortadan kaldırdıklarını' hatırlatıyor. Müzakereye, uzlaşmaya, akla gelebilecek her sorunu hukuk ve demokrasi içinde çözmeye hazır bir devlet iktidarı işbaşında. Çözümün olmazsa olmaz şartı ve birilerinin bölünme paranoyalarını tedavi etmenin çaresi şiddetin sona ermesi. Bugünün gündemi olan KCK'ya bu gözle bakmayı deneyin: Şiddet araçlarına sahip olmayan bir KCK, paralel devlet olabilir mi?

Türkiye her şeyin sınırsız özgürlükler içinde konuşulduğu ve tartışıldığı bir ülkeye dönüşecek. Bağımsız Kürdistancılar, federal çözüm isteyenler, özerklikten yana olanlar akıllarındakini ortaya dökecekler. Kürt ulusal hareketi, Pan-Kürdist hayallerin peşine düşecek. BDP Meclis'te hepimizin sinirlerini gerecek.

Şiddetin alternatifi tek başına siyaset değil. Asıl bu toplumun kültürü, tarihi, yaşanmışlıkları, bu coğrafyanın, ekonominin, uluslararası çevrenin sunduğu imkânlar ve gelecek beklentileri. Şiddet sona ererse, bu dinamiklerin her birinin Türkiye'yi nasıl huzurlu ve güçlü bir şekilde tek parça halinde tutacağını herkes görecek. Kürt sorununun geleceğini kestirmek için, bu ülkenin Türk'üyle, Kürt'üyle topyekûn ihtiyaçlarına bakmak lazım. Ayrılığın kime ne yararı var?

Kürt sorununun çözümü konusunda hep iyimser oldum. Yeter ki şiddet sona ersin. Bugün bayram havası daha iyi hissediliyor.