“Millet” cephesindeki patlama sonrası, heyecan karışımı bir merakla “Neler oluyor?” diye soran bir dostuma şu notu atmıştım: “Patlamanın tozu-dumanı biraz daha durulması gerekir... Ki olay mahallini inceleme şansımız olsun!”

Duruldu mu derseniz, henüz değil: Hamur-su işinden öte; bu “Su daha çok Hamur” kaldırır demek yerinde olur. Fakat bu “durulma” merhalesi hâliyle, şu fıkrayı kayda alabiliriz:

Ağa marabasıyla uzun bir yolculuğa çıkar... Ağa atına biner, marabası arkasında yola koyulurlar. Yol uzun, atın üzerinde yorulma derdi olmayan Ağanın canı sıkılır, bir fantezi aklına düşer! Marabasına seslenir:

• Bak şu sağ kenarda biri yapmış, eğer o ku yersen seni ağa yapar ata bindiririm, ben de iner maraba olurum.

Maraba “derin” bir muhasebe yapar ve “Bu fırsat bir daha önüme çıkmaz!” deyip kabul eder. Yer b.ku ve ata “yeni ağa” olarak biner... Yol uzun: geçen saatler “yeni Maraba” yolcuyu helak etmiş olarak pişmanlığa gark ederken, atın üzerindeki rahatlama, bu kez “bu Ağa”yı fantezilere daldırır. Yeni ağa, yeni bir fantezi buluşu yapamaz ve:

• Biliyorum ağam, artık ağa benim (ben yine de “ağam” diyeyim sana): bak biri şu sol kenarda yapmış, eğer şu ku yersen, sen yine ağa olur binersin atına, ben de iner yine maraba olurum.

diye  “yeni” teklif eder. Yürümeye alışık olmayan eski ağa “daha derinden” bir muhasebe yapar ve kabul eder: “Ben ne b.k yiyip de böyle bir fantezi yaptım, Allah belamı vermeden b.ku yiyeyim, yerime geçeyim” der, yer ve geçer yerine. Yol uzun… Az-uz gidilen yolun sonuna yaklaşılmışken, Ağa “bir-yeniden” muhasebe yapar:

• Sevgili marabam!
• Buyur ağam!
• Biz köyden çıkarken; ben Ağa ve atın üstündeydim, sen Maraba arkamdan yürüyordun, değil mi?
• Evet ağam.
• Şimdi ben yine Ağa ve atın üstünde, sen yine Maraba arkamda yürüyorsun, öyle değil mi ??
• Öyle ağam.
• P e k i y a ;  b i z   b u   b...k u   n i y e   y e d i k ???

• Meral hanım, kendi dediği “kazanmayacak aday” Kumarı ve “kazanamayacak” Noteri masasına nasıl oturdu veya kendisini kim geri oturttu?
• “Kazanmayacak” Kumar masasını “yüzde-yüz kazanacak” Noterine üç-günde nasıl evirdi ??
• İki belediye başkanının “İcracı Yardımcı” edilmesi (uzlaşı metninde o da yok) “sözü” ile, seçmen sosyolojisinin –72 saat içinde– “yüzde sıfır kazanacak” ihtimalini “yüzde yüz” oranına nasıl sıçrattı ???

Siyaset bu kadar “kör gözüm parmağına” derekesinde ayağa düşürülürse, bu “dereke” asıl olarak; bu ayağa düşürenlerin ayağına takılır...

“Fala inanma, falsız da kalma!” diye bir ecdat  sözümüz vardır. Yani der ki: uçurulmuş komplo teorilerinin manipülasyonlarına karşı uyanık kal, ama hakikî komploların “derin” ilişki-çelişkileriyle hazırlanan yataklarda da uyuma!

Bu iş; Akşener hanımın “mert” veya “Asena” ayaklarıyla ayağa düşmedi kuşkusuz...

Hep söyler-yazarım, son üç yıldır da feryat figanla derim: Fırının işine Kasap el atmamalı, Fırıncı da kasabın yerine geçmemeli! İnsanlaşma tarihi iş bölümü ile başlar. Onun için bir başka ecdat nasihatimiz “İşi ehline ver!” der...

Benim genel çalışma alanım –naçizane– sosyolojidir. Özel araştırma/emek alanım ise –iddialı– Öcalan liderliğinin örgüt mekaniğindeki iç-işleyişi/dinamiği ve Kürt sosyolojisindeki derinliği ile Türk-Kürt ilişkilerinin yeniden ayakları üzerine oturtulmasının sosyolojik, siyasi ve felsefî paradigmasıdır.

Bu seçimlerin içine düşmesi kuvvetle muhtemel  çit/kafes, Kürt sosyolojisinin, adeta oy-deposu zannettikleri “terör-terörist” kurmacasına topyekûn terkedilmesidir. Meselenin tam bu çitin –ama milletin bekası manasında yoğun mayınla döşeli Çitin– orta yerine sıkıştırılmış olmasıdır. Bu mayınlı “tarla”nın en talihsiz riski de; iktidar ve muhalefet cephelerinin, yarışan bir “eşgüdüm” ile bu kafese birlikte yönelmekte olmalarıdır...

Tam bu tarihsel kaygıyla; 2019 haziranında Erdoğan'a ulaştığımda kendisine, Öcalan'ın “Güncellenmiş bir M. Kemal'e ihtiyaç vardır” ile Erbakan'ın “Atatürk yaşasaydı CHP'yi kapatıp Refah Partisi'ne gelirdi” cümlelerini arka-arkaya aktardım...

Seçim taraflarının Kürt Oyu odaklı bu “beka” dansı, adeta “ayı ile dans” rotasına girmiş görünmektedir. Oysa beka kaderimiz; “Kürt Meselesi” denen Türk-Kürt ilişkilerinin ayakları üzerine alınıp (4'üncü Birlik) tarihî rayına oturtulması, İmralı-Washington-Kandil sacayağına omurgasından bağlı hâle gelmiş durumdadır.

Gönülden bir Vatan-Millet-Beka derdinde olanlar İki Şey unutmamalıdır: “Çözüm Süreci” denen İmralı merkezli girişimin Kuzey ve Orta Anadolu bölgelerimizde bile yüzde 80-90'lara tırmanan desteğini (1) ve bu sürecin o-sıra Washington koordinesindeki sıralı tetikçiler (Gülenciler, Kemal'i öldüren Kemalistler, “Marxist” Kemalistler ve legal alanına iliştirilmiş bir çikolata lider ile “Kürd” Kemalistler) eliyle nasıl akamete götürüldüğünü (2)...

İmralı odaklı “Çözüm Süreci” denen tarihî denemeyi bu tetikçileriyle o vahim sonuna götüren o-sıra ABD, bu-sıra Pentagon aklı ile şimdi İmralı-Washington-Kandil sacayağındaki çözüme angajedir (G.K.B'nın evvelsi günkü Suriye seferinde hamburger yedi!). Bu –hâlâ– Süper Güç, Ortadoğu'yu Rus-İran-Çin hattına bırakmaz çünkü!

Bu hakikati anlamaya  ehil ve dahil olanlar, sadece seçimi değil Türk-Kürt bekamızı da emniyete alacak olanlar olacaktır: “Davul-Zurnasız” usulü  ve “Üzüm Yeme” esası ekseninde...

Ali Kemal Özcan / 10.03.2013