AK Partiyi tümden yok etmek…
Halk, laiklik perdesi arkasına gizlenen tüm statükocu kesimlerin tüm suçlama ve saldırısına rağmen AK Parti'ye sahip çıksa da, her seçimlerde daha fazla oy verse de, AK Parti'nin işi hiç de kolay değildi…
AK Parti Hükümeti, bir halktan, bir de Müslüman kimliğiyle öne çıkan Gülen hareketinden destek görüyordu. Hükümetin yaslanacağı başka hiçbir dayanağı yoktu.
Ancak statükocu blok, halkın onca desteğine rağmen AK Parti'yi yok etmekte kararlıydı!..
Daha seçimlerden 6 ay gibi kısa bir süre geçmesine rağmen bu kez AK Parti'nin tümden yok edilmesi için kollar sıvandı!
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı Abdurrahman Yalçınkaya, “laikliğe aykırı fiillerin odağı haline geldiği” gerekçesiyle AK Parti'nin kapatılması için dava açtı!
Yalçınkaya iddianamesinde Başbakan Recep Tayyip Erdoğan başta olmak üzere, dönemin Cumhurbaşkanı Abdullah Gül de dahil, 71 kişinin 5 yıl süre ile siyasetten uzaklaştırılmasını talep ediyordu.
Anayasa Mahkemesi iddianameyi 31 Mart 2008 günü kabul etti… Ve Anayasa Mahkemesi başvurudan dört ay sonra 30 Temmuz 2008'de yaptığı açıklamada, 6 üyenin AK Parti'nin kapatılması, 5 üyenin ise kapatılmaması yönünde oy kullandığını, bildirdi.
Yani 7 sayısına ulaşılamadığı için AK Parti kapatılmamıştı. Eğer bir üye daha kapatılması yönünde oy kullansaydı, AK Parti tümden kapatılacaktı!..
AK Parti hükümeti; sağlıktan ulaşıma, sosyal yardımlardan konut üretimine, devasa yatırımlardan kültürel ve ekonomik reformlara dek halk tarafından destek bulan icraatlarına hızla devam etse de, kimi askerlerin başını çektiği statükocu blok, Hükümeti düşürme amacından vazgeçmiyordu!
Sayıları az olsa da sesleri gür çıkan kimi aydın ve köşe yazarları, AK Parti karşıtlığında halkayı daha da genişletmek için Batı'yı da yanlarına çekmeyi başarmıştı!..
Hükümetin attığı tüm adımlar için, Batı medyasını ve Batılı siyasetçileri manipüle eden bu grup, amacına ulaşıyor, Batı medyası da her fırsatta Hükümete yüklenmeyi bir görev olarak görüyordu!..
Oysa Hükümet, içteki ekonomik ve demokratik reformlar bir yana, insan ve ülke odaklı dış politikasıyla da başta Afrika olmak üzere dünyanın en ücra köşelerine dek ulaşmayı başarmıştı.
Aslında Türkiye'nin 2005'i “Afrika yılı” olarak ilan ederek bu kıtada yeni bir açılıma gitmesi, kimi Batı ülkelerini rahatsız etmiyor değildi…
Türkiye, 2002 yılında Afrika'da 12 olan büyükelçi sayısı 39'a ulaştırmakla kalmadı, 3 milyar dolar olan ticaret hacmini de 7 kattan fazla artırarak 23 milyar dolara ulaştırdı.
Benzer hamleler Asya-Pasifik ve Latin Amerika için de yapılıyor, bu bölgedeki büyükelçi sayısı da hızla artıyordu…
Latin Amerika'daki diplomatik temsilcilik sayısı 12 yılda iki kattan fazla artarken, ticaret hacmi son 10 yılda 9 kat artışla 8 milyar doları aşıyordu.
Yakın geçmişin yardım alan Türkiye'si, yardım eden ülkeye dönüşüyor, Türkiye insani yardımlarda miktar bazında üçüncü, yardımların GSMH'ya oranında ise dünyanın birincisi ülkesi konumuna yükseliyordu.
Yoğun dış ilişki trafiği vize konusunda da meyvesini veriyor, Türkiye vatandaşlarının vizesiz seyahat edebileceği ülke sayısı son 12 yılda yüzde 50 artarak 70'e yükseltiyordu.
Türkiye aynı zamanda, 2002'de toplam 166 olan dış temsilcilik sayını hızla artırarak; 134 büyükelçilik, 81 başkonsolosluk ve diğer temsilcilikler olmak üzere bu sayıyı 256'ya ulaştırıyor, böylece dünyanın en yaygın 6. diplomatik gücü haline geliyordu.
İstanbul da, New York'tan sonra dünyada en fazla başkonsolos bulunduran 2. kent haline geliyor ancak tüm bu başarılar birileri için hiçbir anlam ifade etmiyordu!..
Yarın: “e-muhtıra”dan gerçek darbe girişimine...
