1934’te verildiğini sandığımız seçilme hakkına nihayet 79 yıl sonra bugün kavuşabildik. Büyük bir heyecanla, ikinci bir Merve Kavakçı olayı, protestoları yaşanır mı diye pür dikkat medya da halk da Ak Partili 4 milletvekilini takip etti. CHP’den cılız itirazlar gelse de meclisin genelinde destekleyici konuşmalar ve tavırlar hakimdi.
Yıllar önce Bülent Ecevit’in “Bu kadına haddini bildirin!” komutuyla DSP’li milletvekilleri tarafından neredeyse manevi anlamda linç edilen Merve Kavakçı’nın aksine, bu defa Sevde Kaçar, Nurcan Dalbudak, Gönül Şahkulubey, Gülay Samancı büyük bir ilgiyle karşılandı, onlarla birlikte hatıra fotoğrafları çekildi.
Bugün gelinen nokta sevindiriciydi ama neden Merve Kavakçı’ya o gün vatan hainiymiş gibi muamele edildi? Neden okulda çocukları bile yuhalandı, utanç verici bir suç işlemiş muamelesi yapıldı? Neden E.Özkök, H.Cemal, Y.Bayer, F. Altaylı gibi birçok yazar Kavakçı’ya asrın hatasını yaptığını ima edip “Haydi kızım İran’a” dedi. O günle bugün arasındaki fark neydi? “O gün hazır değildik, şimdi hazırız” cevabı inandırıcı ya da makul mu?
CHP meclise başörtülü miletvekillerinin girmesine bugün seçim yatırımı gözüyle bakıyor ve diyor ki “Biz de özgürlüklerin yanındayız ancak bunun seçimlerden önce olması manidar.” Ancak milletimiz çarşaflılara rozet takıp sonra otobüsten parçalayarak indiren ikiyüzlü yatırımları daha iyi biliyor.
Mustafa Sarıgül yine sarı kravat ve başörtüsü dağıttı. Konuşma kabiliyeti ve kullanabildiği kelime sayısı oldukça düşük olan Sarıgül, CHP ile buluştuğu o kısa hitabında 5 defa “Rabbim” kelimesiyle birlikte “Mübarek Perşembe, Cuma, Ramazan… başörtülüyü de kucaklayacaaz” gibi ifadeleriyle seçim yatırımını konuşturdu. Ancak bu millet ne dağıtılan eşarplara, ne de verilip de uygulanmayan sözlere kanıyor, bu millet icraate bakıyor.
Merve Kavakçı’nın meclisten atılmasından bugüne kimi vekillerin başörtüsüne bakışı mı değişti? Bu kabulleniş, artık “ordu göreve” diye haykırsak da yetişip darbe yapacak ordumuz yok, iyisi mi kabullenmiş görünelim sessizliği miydi? Bu defa da başörtüsüyle savaşırsak seçimlerde halkın temelli hışmına uğrarız çaresizliği miydi? Yoksa gerçekten zaman için de CHP’lilerin de gözü başörtüsüne alıştı, şeriat paranoyaları, “bizi de zorla çarşafa sokarlar, sarık, cübbe, takke giydirirler, tespih çektirirler” fobileri mi geçti?
Mutlaka CHP’de homojen bir parti değil ki Kemal Kılıçdaroğlu coşup bir gün “Biz de artık özgürlükçü bir partiyiz, başörtüsü problem değil” diyor. Ertesi günü kalkıp bir CHP miletvekili, başörtüsü serbestiyetine itiraz dilekçesi veriyor. Sonra da Kılıçdaroğlu tabanıyla millet arasında sıkışıp sabah başka, akşam başka konuşuyor.
Şafak Payev konusuna gelince “Mecliste pantolon giyme özgürlüğü başörtüsü özgürlüğü gibi çoktan beri olması gereken bir uygulamadır. Göreve ilk geldiğinde Cemil Çiçek, Payev’e pantolon giyebileceğini söylemiş ancak Payev iç tüzük değişmeden giymemekte ısrar etmiştir. Bunun sorumluluğunu Ak Parti’nin üzerine yıkmakla sorunu örtemezler.
Kılık kıyafet tüzüğünü en çok sahiplenen CHP’dir. Bu konuda Payev’e destek olmayan kendi partisidir. Bayanlar meclise kısa tayyörlerle gelmek mecburiyetinde de değildir tabi ki pantolon da giyebilmelidirler.
Başa dönecek olursak, yıllar önce meclise başörtüsüyle gelmekten başka suçu (!) olmayan Merve Kavakçı için keşke sağ olsaydı da Bülent Ecevit’ten hesap sorulabilseydi. Ogün onu yuhalayan milletvekilleri, hakkında “Haydi İran’a” diye yazan yazarlar ve onu inciten her kim olmuşsa özür dilemeli, Kavakçı’ya iade-i itibarda bulunulmalıdır.
