Kadınların tesettüründen, çalışmasına, haklarından sorumluluklarına kadar bir sürü şey yazdı, çizdi adamlar. Belli ki Türkiye’de hep hassas, hep gündem değiştirebilecek ya da spekülasyona dönüşebilecek haberler içinde “İslam ve kadın” başlıkları vardır. Ramazan ayının bile vazgeçilmezleridir “kadın dövmek sevap mı, çok eşlilik sünnet mi ?” vs.

 

Ancak her hocanın aynı ayetten birbirine zıt manalar çıkarmak gibi hünerleri de vardır ki hepsini koy bir stüdyoya, horoz gibi dövüştür, patlat reytingleri… Diyelim ki bir başörtüsü konusunda dahi 28 şubatta her hoca ayrı bir türkü tutturmuştu. Süleyman Ateş, o ayet kölelerle ilgili derken Yaşar Nuri, “başörtüsünü kafanıza kim sokuyor” demişti. Beyaz “açmayan haindir” anlamında şeyler söylerken, bir diğeri “ayrıntı” demiş, beriki “bir açsın bir açmasın” demiş, öbürü “açsa da olur açmasa da” buyurmuş. Diğeri de “ne haliniz varsa görün” demişti. J

 

Şimdi de Tuğrul İnançer, “hamilelerin, kadının yeri evidir” dedi diye kadınlar apar topar eve mi kapattı kendini? Kimse kusura bakmasın Kuran ve hadisler dışında, kadınlar hakkında söylenmiş ya da yazılmış hiçbir şeyi ciddiye almadım şimdiye kadar, almıyorum da, gülüp geçiyorum işte.

 

Kimi kocasından izinsiz ailesiyle bile görüşemez der, kimi çalışamaz, kimi okuyamaz der, kimi nefes bile alamaz. Kimi öyle hikayeler anlatır ki sanırsınız kocasına en iyi hizmetçilik yapan cennetliktir. Kadınların hisleri, düşünceleri, yaşadıkları çoğu zaman hesap edilmez. Feminist düşüncelerden de oldukça uzak biri olarak ben, her kadın bir bireydir, değerlidir, bulunduğu şartlar ve ihtiyaçları farklıdır, genellemelerde bulunmak bizi yanlışa götürür kanaatindeyim.

 

Kadının okumasının ve sevdiği, sömürülmediği bir işte çalışmasının en doğal hakkı olduğunu düşünürken, oğullarına fellik fellik kadrolu, çalışan gelin arayan, ya da kendilerine sigortalı eş bakan erkeklerin niyetlerinin öncelikli olarak kendilerine maddi dayanak aramak olduğunu görmekten de hiç hazzetmiyorum.

 

Genellikle İslamcıların, kadınlarını çalıştırmadığı gözümüze gözümüze sokulurken özellikle çağdaş, modern kesimin de kadınları çalışma şartlarından hoşnut olmasa dahi zorla çalıştırdığı hep ıskalanıyor. Ayrıca okumak ya da çalışmak isteyen başörtülüleri okullardan ya da kamusal alanlardan kovalamayı marifet sayanların, kadın haklarına sahip çıktıklarını söylemeleri de ayrıca bir mizah konusu.

 

 

Artık alıştık, kanıksadık. Her gün bir bahaneyle çadırlar kurulup eylemler yapılacak. içki, uyuşturucu ve çarpık yaşam şekillerinden gençleri korumak adına atılan her adımda çadırları kapıp “ yurtlar haremlik selamlık olamaz,  Diren Ege” gibi sloganlar atmak yine bildik gezi mahsulü zırvalar olmaya devam ediyor. “Birlikte olsak ne olur? İçsek ne çıkar? Eğlenmek yasak mı” itirazlarının arkasından “kürtaj niye yasak ki” isyanı geliyor.

 

Medyanın da desteklediği yiyip içip eğlenmekten başka gayesi olmayan hayvani hazların egemen olduğu yaşam tarzları gençlere empoze ediliyor. Avrupa’da kilise, hızla sekülerleşen, dini değerlerden uzaklaşan, nihilistleşen gençlerine çözümler bulmaya çalışıyor.

 

Ülkemizde de İslamcı ilim adamları, yazarlar, siyasetçiler genç neslin sınırsız özgürlük ve serbestiyet adı altında değerlerinden hızla uzaklaşıp çözüldüğü konusunda uyarılarda bulunuyorlar ki bunu görmek için illaki aydın olmaya da lüzum yok. En modern görünen orta yaşlılar bile yeri gelince “bu gençlerde hiç ahlak, saygı kalmadı” diye ağzından kaçırıveriyor. Ancak alınan her önlemde de çadırlar kuruluyor, ağaçlar seviliyor, Atatürk’le dertleşiliyor.

 

Nasıl dertleşilmesin? Ne yana baksak başörtülü, imam hatipli, camiler, kuran kursları, içmeyen, ayık ayık dolaşan şeriatçı tipler. Hey genç! Haydi vatan, millet, laiklik aşkına! Şeriat temelli gelip ocağımıza incir ağacı dikmeden hemen bir ağaç bul ve bir çadır da sen kur!