'Yüreğim diyorum, kekeme, alıngan, serseri yüreğim sen nereden bilebilirsin bir şiirin nasıl yazıldığını' Ahmet Telli

Kekeme yüreğimle bu kadarcık gördüm adem-yokluk- aynasında birkaç yansıma... Yazayım mı ? Aslında fark etmez hangi dipsiz kuyuya fısıldasam : 

"Midas' ın kulakları eşek kulakları!" diye... Muhakkak dile gelir birkaç sır... Sazlıklardan havalanan bir ördek gibi sessiz şarkısı fonda...Koynumda mızrak gibi kalemim yaz diyen... Koynumda mızrak gibi kalemim...
Çalakalem yazmak için...
Hani bir telaşla tek gözüm kapalı...
Bazen ölçüp tartıp her harfi yüreğimde...
Bazen kan kırmızı...
Bazen uçuşan kelimeler...
Bazısı sır olarak boğazımda kalacak tabi bazısı kursağımda...
Teğet geçenler şöyle dursun bulur bazısı menzili bilirim....
"Âvazeyi aleme Dâvud gibi sal" demiş şair...
Dâvûdî değil hem çok minik bi fısıltı...

Koynumda mızrak gibi kalemim...
Heybem boş benim...
Yunus gibi, arkadaşların sofrasından
Yemeye geldim...

Şimdi minik Şahmeranlar hafızamda... Sırrına ihanet edilen her Şahmeran gibi kırgın ve darmadağınığım tabi ben de...
Kekeme dedim kekeme ya yüreğim... Kırık dökük yazayım buraya...
Dünya... Dünyada zıddıyla kaim pek çok şey... Neler çarpmıyor ki gün içinde gözümüze? Hayret makamından...
Misâl... Günlük politika... Tv... Trafik... Sosyal medya... Yalnızlaşan ve globalleşen hayatımız... Sahip olmanın büyüsü sarmışken her yanımızı inadına mülkiyetimiz arttıkça fakirleşen iç dünyamız... Bunlar varken aynada... Adem aynasında... Bazen kaybolmak telâşlarda...

Bazen materyalist dünyanın soğuk yüzünde tutunduğumuz bir mısra bir satır....
Hem ben... Maksim Gorki gibi kitapların büyüsünde kaybolmayı seviyorum... Cemil Meriç gibi kelimelerin cangılında... Korkunç gerçeklerin afyonu gibi birazcık edebiyat... Omzumdaki yükü unutturuyor bir an sanki...
Sonra devam ediyorum seyre âlemi....
Işid'ın ahvaline bakınca Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın Gulyabani ' si o, diyorum... Hani kiracıyı evden çıkarmak için ev sahibinin oyunu işte, ev sahibi de güya Amerika... Almanya ' dan oğlum gelecek evi boşaltın diyen ev sahibi gibi hayal tüccarı... Yalan her lafı, hayal alıp satıyor boyuna... Başkasına kiralayacak Ortadoğu'daki evleri muhakkak... Adile Naşit ' lere görünen Gulyabani böyle hayal perdesinde bir yansıma sadece , Daeş 'in stüdyodaki kafa kesme videoları gibi...
Shakespeare tiyatro demiş yaşama... Rejisör dağıtmış İlahi kudretiyle rollerimizi, kimimiz kral kimimiz soytarı kimimiz güzel kimimiz... Şimdi sinema da var tiyatroya ek olarak... Biraz daha sanal...
Hayat gibi... Günümüzde hayat bir sinema gibi biraz... Hem de Nuri Bilge Ceylan' dan bazen, sıkıcı bir sanat filmi, hep aynı tonda... Çarpıyor gözüme güzel ve yalnız ülkemin güzel ve yalnız lideri...Okyanus ötesinde bile tiyatro çeviriyorlar arkasından... O ise Teog ' dan arabalardaki cam filmine kadar çok meşgul hem de çok... Duamızda da ondan galiba eksilmiyor gayreti şükür ki...

Bazen en galiz kelimelerle Recep İvedik değil mi günlük rutinimiz ? Sığmaz satırlara o derecede...
Aldous Haxley 'in dediği gibi :
"Dünya başka bi gezegenin cehennemi" mi ?... Mahzun çocukların bakışlarında gördüğüm... Cehennemden bir makam...
Haberler diyor sunucu, şimdi haberler...
Rusya'dan ABD'nin Işid' i koruyor iddiası... Ama ona Gulyabani diyorlardı ya önceki gün...
Aynı Yahudi iş adamlarının Nazi örgütlerine para yardımı yapması gibi, şu gaz odaları olaylarından önce? Naziler de Gulyabani idi bir zamanlar, İsrail 'in mağduru oynayabilmesi için...
Bu olaylara bakınca..
Dünya tuhaf bir tiyatro....
Gulyabani gibi...
Hani Mevlana oğluna kurt postu ile görünüyor da oğlu gülüyor ya işte aynı öyle... Acı gülümsemeler dudağımızın ucunda... Biliyoruz ki hepsi tiyatro hepsi maske...
Hayat seni güldürmüyorsa espriyi anlamadın diyor tam bu noktada Çehov... Gayretimi biliyorum Ya Allah deyip...
Ha Gulyabani; konaktan kiracıları çıkarmak, birazcık korkutmak için yani...
Ha Işid...