Hükümet ne zaman teröre karşı önlem almaya kalksa, anında 1990'lı yıllara geri dönüyoruz türü eleştiriler gündeme gelir…

Çünkü 90'lı yıllar bir alacakaranlık dönemiydi. Terörle mücadelede devletin hukuk dışına çıktığı, bölge halkı ile teröristi ayırt etmeden, topyekun şiddet uyguladığı, kan döktüğü yıllardı.

İşte devletin bu baskı ve şiddeti nedeniyledir ki, o dönemde bölge halkı devletten koptu, PKK'ya daha fazla yaklaştı.

PKK bölgede tabanını genişletti, militan bulma konusunda da en rahat dönemini yaşadı.

Gençler için dağa çıkmak, devletin baskı ve şiddetinden kurtulmak anlamına geliyordu…

O yıllarda devletin uyguladığı bu baskı ve şiddeti, canlı şahitlerinden dinlerken, bu kadarı da olamaz, diye geçirirdim içimden… Böyle bir baskıyı yaşasam, ben de dağa çıkarım, derdim kendi kendime…

Neyse ki o yıllar geride kaldı; devletin Kürt halkıyla barışması konusunda AK Parti hükümetleri döneminde büyük adımlar atıldı:

2 Ocak 2009'da TRT'nin Kürtçe yayın yapan kanalı TRT ŞEŞ açıldı.

Cezaevlerinde Kürtçe konuşma yasağı kaldırıldı.

Kürt sorununun çözümü için Oslo süreci başlatıldı, ancak CHP ve MHP'nin sert muhalefetiyle süreç yarıda kalınca, bu kez 2013 başında “Çözüm Süreci” devreye girdi. Kürtçenin ortaokullarda seçmeli ders olarak okutulmasının önü açıldı.

Çözüm Süreciyle başlayan iki yıllık çatışmasızlık süreciyle bölge halkı rahat bir nefes aldı. Bölgeye yönelik yatırımlar hızlandı; yollar yapıldı, fabrikalar açıldı…

1990'larda devletten kopan Kürtler, tekrar devlete yaklaştı. Ancak Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın Kobani konusundaki sözlerinin çarpıtılması, PKK'nın Çözüm Sürecini rafa kaldırması, Kürtlerin tekrar devletten kopuşunu beraberinde getirdi.

PKK, çatışmayı kentlere taşıdı; evleri işgal etti, hendekler kazdı, barikatlar kurdu. Buna rağmen güvenlik güçleri teröristle savaşta sivil halkın zarar görmemesi için büyük bir titizlik gösterdi.

PKK'nın yakıp yıktığı evleri onarmaya, köstebek yuvasına çevirdiği yolları yeniden yapmaya başladı.

İşte devletin, teröristle sivil halkı ayıran bu hassas politikası sayesinde Kürtlerin, PKK ve onun siyasi temsilcisi HDP'den duygusal kopuş süreci başladı.

Dağa çıkan gençlerin sayısı 10 kat azalırken, bölge halkı PKK'nın eylemlerine tepki göstermeye başladı.

HDP, Diyarbakır'daki mitinglerinde bir milyon insanı toplayabilirken, HDP'nin eş başkanlarının yanı sıra onca milletvekili tutuklanmasına aynı Diyarbakır'da tepki gösterenlerin sayısı 150 kişiyle sınırlı kaldı…

Devlet, PKK terörüne karşı kılı kırk yararak verdiği mücadeleyle, bölge halkının güven ve desteğini yeniden kazanırken, biri çıkıp televizyondan haykırıyor: “Bu teröristleri niye yakalıyorsun, sıkın kafasına bırakın ya…”

Sunucu uyarıp, hukuk devletinden bahsedince de, “…Hukuk mukuk yok kardeşim, ne hukuku, dağdaki teröristi niye tutukluyorsun, sıkın kafasına…” diye haykırmaya devam ediyor!

Adı Cem küçük, ama konu büyük. Sevgili küçük; terörizmin hukuku yoktur, ama devletlerin hukuku vardır. Devletler hukuk tanımayan terörizme karşı, hukuk çerçevesinde mücadele ederler; terörist gibi, eşkıya gibi davranamazlar!.. Çünkü hukuk bunun için vardır.

Devletlerin hukuk dışına çıktığı dönemler var mıdır, evet vardır. Tıpkı 1990'lı yıllarda olduğu gibi hukuk dışına çıkar, üç beş teröristin kafasına sıkarsın (!), ama 15 milyonluk Kürt halkını karşına alırsın. Sonra da senden uzaklaşan Kürt halkıyla barışabilmek için on dereden su getirmek zorunda kalırsın.

Küçükler büyük konularda laf etmeden önce, yakın tarihte yaşananları iyice araştırmalı; teröre karşı tepki göstereceğim derken, terörün ekmeğine yağ sürmemeli!