Hani saflığı, masumiyeti hatırlatan, hissettiren o güzel rengi. Sahi kaç kişi kaldık böyle. Özleyeniniz var mı? Gerçek bizi. Sabahın 5'i gözümü daha açamamışım. Gördüğüm rüyayı hatırlamaya çalışmaktayım.

Gerçek dünya ile bağdaştırmaya çalışırken birden duraksadım ve dedim ki. Gerçekten, gerçek mi bu dünya.

Yani hepimiz baya safız. Aşka saf, sevgiye saf, iyiliğe saf, güzelliğe safız. Hatta birşey daha söyleyeyim mi; biz kötülüğede safız. Güzel görünüyor uzaklar ama gidincede özlüyorsun buraları. Hep bir özlem var hayatta. Gelde ikinci bir adım at sonsuzluğa. Ben bütün renkleri severim. Hepsi saf ve temizdir benim için. Mesela mor, bu rengin ne suçu var ki sen gösterişi seviyorsan. Yada. Siyaha matem diye bir anlam yakıştırdıysan. Ne suçu var renklerin sen içine giremiyorsan. Ben burada bütün renkleri savunurum arkadaş, yedirmem kimselere. Beyaz giyerim ama siyahı da unutmam.

Biraz kalabalık oldu başım. Renkleri karıştırdım galiba. Ben bir gidip kafamı toplayayım. Sende biraz düşün, her rengi sevmenin bir yolunu bul. Tek renk sevilmez. Tek beyaz giyilmez. Haa aşkı unutmadan kırmızı geldi hanımm.