Her gün en az bir küçük çocukla ve bir de yaşlı insanla sohbet edin derler ya ruhumuzu onarmak için, pozitif olarak kalabilmek için... O kadar gerekli ki bu...
Eğer hasta değilse eğer bir yeri ağrımıyorsa bir çocuğun neşesini pek de bir şey kaçıramıyor , bunu görmek öyle bir yaşam enerjisi veriyor ki insana...Sabah gözlerini açar açmaz anne , sen bobot ( robot ) ol ben de kargocu diyebiliyor çok şükür ki... Ya da... Anne, balon oynayalım mı? "Cavavar " lardan her yeri "konkrol" etmekten havai "pişekler "den bahsederken onları dinlemek öyle güzel ki... Geçenlerde kreşte bir dua ezberlemişler:
"...Kalben derim nursun...
Cennetin anahtarı kalbimde dursun....... " Hep okuyor minicik elleri ile su içerken bir şey yerken... Sonra diğer odadan koşarak yanıma geldi :
"Anne , içimizden söylediğimiz şeyleri de duyar mı Allah ? Duamı içimden edebilir miyim?" Sımsıcak oldu dünya hayhuyu ile katılaşmış kalbim...

Bir de hayatı deneyimlemiş yılların tecrübesi ile her şeyi bilecek (!) kadar genç olmayan ihtiyarlarla hasbihâl etmek... Hayali cihan değen günleri yad etmek... 80 yaşındaki insanın bebek saflığıyla anne anneciğim diyerek annesini anlatırken gözyaşlarına boğulması...Herkes kaç yaşında olursa olsun hep ana kuzusu ya...Dünya bizim çevremizde dönmüyor, bunu görmek azıcık...

Biz , büyük şehirlerde bunların hepsini kaybettik, hepsini... Sitede bir ihtiyara selam veremem ki hal hatır sorayım... Hem o hızlı yürüyen hırpanî kıyafetli olan yaşlı amca var ya onun burada onlarca dairesi ve başka yerlerde apartmanları varmış ve çöp toplarmış diyorlar...
Herkesin içinde neler neler gizli öyle değil mi ? Bilemiyoruz işte...
Çocuklar da kreşlerde hapis... Nerden mi biliyorum ? Oğlumu almaya gittiğimde bir akşamüstü çocuklar bahçede idi , arabalar gelip geçtikçe servis mi geldi diye koşup bakmaları her dakika her arabada koşup bakmaları 3 yaşındaki 4 yaşındaki çocukların ev özlemi yaşaması, eve gitmek için sabırsızlanması duygulandırdı beni açıkçası... Yorgun argın eve gelen anne babalarını da düşününce... İhtiyarların da huzur (!) evlerinde olduğunu var sayarsak...
Kendi yalnızlığımıza mahkumuz , ödenecek faturalar var çünkü bol bol... Bütün gün bomboş duran evde 7 oda ısıtılacak ; okula giderken çocuklara markalı ayakkabı , markalı entari alınacak...
Balon oynamaya, bir ihtiyarı teselli etmeye vakit yok ki !..
Nüket Belsan Taşören